نکته های ناب رستگاری
(نکته­ها و پیام­های تربیتی قرآن)
(ذکر خدا، مایة آرامش)

الّذین ءَامنُوا وَتطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بذکر اللهِ ألا بذکرِ الله تَطمَئَنُّ القُلُوبُ. (سورة رعد آیة 28)

ترجمه آیه: «همانان که ایمان آورده­اند و دل­هایشان با یاد خدا آرام می­گیرد. آگاه باشید دل­ها فقط با یاد خدا آرامش می­یابد».

نکته­ها

1-      ذکر خدا چیست؟

ذکر به معنای یادآوری و حضور چیزی در ذهن انسان است است و گاهی با زبان است و گاهی با قلب و بهترین ذکر، ذکر زبان و قلب است – یعنی قلب نیز علاوه بر ذکر زبان متوجّه او و عظمت و علم و آگاهی­اش و حاضر و ناظر بودنش شود. در حدیثی از پیامبر (ص) می­خوانیم که فرمود: یاد خدا تنها سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر نیست بلکه یاد خدا آن است که هنگامی که انسان در برابر حرامی قرار می­گیرد از خدا بترسد و آن را ترک کند.

2-      عوامل اضطراب و نگرانی (که به برخی از آنها اشاره میشود و در انسان ذاکر وجود ندارد.)

الف) ترس از آیندة مبهم و تاریک

ولی ایمان به خداوند قادر متعال که همواره کفالت بندگان خویش را بر عهده دارد این گونه نگرانی­ها را از میان می­برد.

ب) ترس از گذشتة تاریک

ولی انسان ذاکر اعتقادش این است که خداوند، ستار العیوب، است، زشتی­های او را می­پوشاند و زیبایی­ها را آشکار می­کند و زمینه­ای برای بروز نگرانی وجود ندارد.

ج) ترس از دشمن و ضعف و ناتوانی خود

ولی کسی که می­داند خداونددر کمین ستمگران است آرامش می­یابد

هـ) گروهی از انسانها از سوء ظن­ها و تهمت­ها نگرانند.

ولی انسان ذاکر می­داند اگر خداوند بخواهد هیچ کس قادر نیست آبروی انسان را بریزد و تنها خداست که به انسان آبرو می­دهد.

و) گروهی از انسانها نیز بدلیل ترس و وحشت از مرگ نگرانند.

ولی انسان ذاکر، مرگ را ملاقات با خدا می­داند و چون معتقد است «والاخره خیرٌو ابقی – یعنی آخرت، بهتر و پایدارتر است.» راهش را بهتر از گذشته می­داند و هیچ اضطراب و نگرانی ندارد.

و باید گفت که هر چه ایمان قوی­تر باشد، آرامش بیشتر، و هر چه ایمان ضعیف­تر باشد، دلهره و اضطراب بیشتر است.

پیام­ها

1.        آنان که ایمان آورده­ و دلهایشان به یاد خدا آرامش می­یابد از کسانی­اند که خداوند آنها را به سوی خویش هدایت کرده است.

2.        آرامش، فقط و فقط در سایة یاد خدا بدست می­آید (مقدم کردن «بذکر الله» بر «تَطمئنُّ» افاده معنای اختصاص و انحصار دارد.

3.        انسان­های غافل از یاد خدا و ذکر او، انسانهایی مضطرب و نگرانند.

اردوی زیارتی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه که  منتخبین  فعالان دارالقرآن کارمندی و ستاد اقامه نماز دانشگاه بودند به ظرفیت 2 دستگاه اتوبوس از خواهران و برادران در مورخه 13/8/88 به مقصد قم جمکران و دیدار با مراجع معظم تقلید برگزار شد .

قرائت دعای توسل و زیارت عاشورا و اجرای مسابقه فرهنگی و اهدائ جوائز از دیگر برنامه های اجرا شده در طول مسیر رفت و برگشت این اردو بود

تحصیلات و اساتید

سید محمد حسین به مدت شش سال (1290 تا 1296هـ.ش) پس از آموزش قرآن که در روش درسی آن روزها قبل از هر چیز تدریس می شد، آثاری چون گلستان، بوستان و ... را فراگرفت. علاوه بر آموختن ادبیات، زیر نظر میرزا علینقی خطاط به یادگیری فنون خوشنویسی پرداخت. چون تحصیلات ابتدایی نتوانست به ذوق سرشار و علاقه وافر ایشان پاسخ گوید، از این جهت به مدرسه طالبیه تبریز وارد شد و به فراگیری ادبیات عرب و علوم نقلی و فقه و اصول پرداخت و از سال 1297 تا 1304 هـ.ش مشغول فراگیری دانشهای مختلف اسلامی گردید. علامه طباطبایی بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرشان به نجف اشرف مشرف می شوند، و ده سال تمام در نجف اشرف به تحصیل علوم دینی و کمالات اخلاقی و معنوی مشغول می شوند. علامه طباطبایی علوم ریاضی را در نجف اشرف نزد آقا سید ابوالقاسم خوانساری که از ریاضی دانان مشهور آن زمان بود فراگرفت. ایشان دروس فقه و اصول را نزد استادان برجسته ای چون مرحوم آیت الله نائینی(ره) و مرحوم آیت الله اصفهانی(ره) خواندند، و مدت درسهای فقه و اصول ایشان مجموعاً ده سال بود. استاد ایشان در فلسفه، حکیم متأله، مرحوم آقا سید حسین باد کوبه ای بود، که سالیان دراز در نجف اشرف در معیت برادرش مرحوم آیت الله حاج سید محمد حسن طباطبایی الهی نزد او به درس و بحث مشغول بودند. و اما معارف الهیه و اخلاق و فقه الحدیث را نزد عارف عالیقدر و کم نظیر مرحوم آیت الله سید علی آقا قاضی طباطبائی(ره) آموختند و در سیر و سلوک و مجاهدات نفسانیه و ریاضات شرعیه تحت نظر و تعلیم و تربیت آن استاد کامل بودنداستاد امجد نقل می کند که « حال مرحوم علامه، با شنیدن نام آیت الله قاضی دگرگون می شد. » حجت الاسلام سید احمد قاضی از قول علامه نقل می کند که: « پس از ورودم به نجف اشرف، به بارگاه امیرالمؤمنین( ع) رو کرده و از ایشان استمداد کردم. در پی آن، آقای اضی نزدم آمد و فرمود: شما به حضرت علی علیه السلام عرض حال کردید و ایشان مرا فرستاده اند. از این پس، هفته ای دو جلسه با هم خواهیم داشت. » و در همان جلسه فرمود:  اخلاصت را بیشتر کن و برای خدا درس بخوان. زبانت را هم بیشتر مراقبت نما.